طبق ماده ۳۵۷ قانون تجارت، حقالعملکار کسی است که به نام خود ولی به حساب دیگری (آمر) معاملاتی کرده و در مقابل حق‌العملی دریافت می‌دارد. معمولاً میان حقالعملکار و آمر، قرارداد حق العمل کاری بسته شده و حقالعملکار صرفاً بابت انجام اموری که به وی سپرده شده است مستحق دریافت حقالعمل خود خواهد بود و در سود و منفعت عمل انجام گرفته شراکتی ندارد.
قرارداد حقالعملکاری یکی از قراردادهای پرکاربرد در تجارت است، از جمله موارد کاربرد آن در واردات کالا میباشد که به موجب آن شخصی که دارای سرمایه است به عنوان آمر با حقالعملکار قرارداد مینویسد تا وی که دارای کارت بازرگانی است تشریفات ورود کالای مورد نظر وی را انجام داده و در مقابل کارمزدی دریافت نماید.
از جمله مواردی که در قرارداد حقالعملکاری لازم است تعیین تکیلف شود میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
۱-میزان کارمزد حقالعملکار؛
۲-تعیین هزینهها، نحوه و زمان پرداخت آنها؛
۳-مسئولیت تلف و نقص کالا؛
۴-وضعیت مالکیت کالا؛
۵-تعهدات هریک از طرفین با توجه به فرآیند واردات کالا از مرحلهی ثبت سفارش تا تحویل کالا در مقصد.
و موارد دیگری از این دست که تصمیمگیری در خصوص آن و درج در متن قرارداد حقالعملکاری ضروری به نظر میرسد.
برای بهرهمندی بیشتر، نمونهای از «قرارداد حقالعملکاری» در عرصه واردات کالا در ذیل قرار داده شده است. این قرارداد از منظر حقالعملکار و به نفع وی تنظیم گشته است
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.